De ontdekking van vitaminen in melk leidde tot een wetenschappelijke discussie over de waarde van het pasteuriseren van melk: “Kort nadat het bestaan van deze merkwaardige stoffen bekend was geworden, heeft men gemeend, dat zij tegen verhitting, in de graden, welke in de behandeling van het voedsel plegen te worden toegepast te worden, niet bestand zijn. Het was namelijk al spoedig gebleken, dat dieren, welke met gekookt voedsel gevoederd worden, niet zoo wel gedijen als die, welke op rauwen kost worden gezet”. Dat alles leidde toen tot onderzoeken of de melk nu eenmaal of tweemaal moest worden gepasteuriseerd, dan wel beter kon worden gekookt. “Immers, de melk is een zeer practisch middel, om in een tekort aan vitaminen te voorzien, waarmede de mensch, in ’t bijzonder de stedeling, tengevolge van technische behandeling onzer voornaamste voedingsmiddelen in toenemende mate wordt bedreigd”.
Verderop in deze aflevering van het Pharmaceutisch Weekblad treffen we een soortgelijk pleidooi voor de vervanging van aqua destillata in de apotheek (afbeelding) door aqua destillata sterilisata. Dit op grond van de “gewoonlijk sterke verontreiniging van eerstgenoemde door bacteriën en algen”. In dit pleidooi van een Amerikaanse apotheker wordt zelfs de destillatie van water vermengd met 1% zwavelzuur aanbevolen, natuurlijk wel met dien verstande dat pas nadat het destillaat geen zwavelzuur meer bevat, dit kan worden opgevangen.
En om deze “bereidingstechnische aflevering” af te sluiten wordt ook nog melding gemaakt van een enquête in de Duitse chemische industrie naar de ervaringen, verkregen met het gebruik van aluminium in die industrie.
