Vandaag wordt aandacht besteed aan de 200-jarige sterfdag, op 91-jarige leeftijd, van Antonie van Leeuwenhoek (26 augustus 1723), “één van onze grootste biologen”. Van Leeuwenhoek was tot zijn 16e jaar op school geweest en daarna schijnt hij eenigen tijd boekhouder en kassier bij een lakenhandelaar in Amsterdam te zijn geweest. Hij woonde toen aan de Oude Schans (afbeelding) bij de apotheker Swammerdam die een uitgebreide verzameling op natuurhistorisch gebied bezat en gaarne jongelui, die zich voor deze tak van wetenschap interesseerden, voorthielp. Waarschijnlijk is deze Swammerdam ook voor van Leeuwenhoek het middel geweest, om bij hem de liefde voor natuuronderzoekingen op te wekken. Deze week in 2023, 300 jaar na zijn sterfdag, wordt van Leeuwenhoek niet meer in het PW gememoreerd. Komt dat omdat met de recepteerkunde ook de microbiologie uit het apothekersvak is verdwenen?
Meer eigentijds is het bericht over de Internationale uniformiteit in, c.q. harmonisatie van pharmaceutische preparaten waaraan de British Pharmaceutical Conference van 1923 was gewijd. Dezer harmonisatie werd bepleit voor kinabast, quillaia preparaten, belladonna bereidingen, alsmede opium en preparaten daarvan. Voor laatstgenoemde werd toen voorgesteld dat “alle preparaten moeten gesteld worden op watervrije morphine volgens een volumetrische methode, en de Volkenbond zou de beste waardebepaling moeten vaststellen.
