Voor wie in de vroege apothekers-opleiding nog jodometrische titraties heeft verricht is het referaat daarover in de aflevering van vandaag interessant. “Weegens den hoogen prijs van jodium en zijn zouten hebben de Schrijvers naar een “Ersatz” gezocht en meenen dit in broom te hebben gevonden”. Een vroege en bijzondere vorm van farmaco-economie dus, dat we nu in een geheel andere gedaante kennen. De vluchtigheid van broom was wel een probleem en dat werd opgelost door een oplossing van broom in 22 pCt-ig zoutzuur te gebruiken.
Aandacht wordt besteed aan de eerste herdruk van Willmar Schwabe “Deutsche Homöopathische Arzneibuch” dat voor het eerst verscheen in 1901. Schwabe (1839 -1917) was een Duitse apotheker (afbeelding) die in 1866 in Leipzig de Homöopathische Central-Officin oprichtte. In Nederland verscheen later in 1913 het Nederlandsche Homeopathische Artsenijboek. Veel elementen uit laatstgenoemde blijken in die Duitse herdruk te zijn overgenomen. De herdruk werd door de referent (Prof. dr. van der Wielen) als een waardevolle aanwinst voor de homeopathische pharmacie beschouwd.
In een verslag wordt aandacht besteed aan een bezoek van buitenlandse gezondheidsambtenaren in het kader van de uitwisseling van Volkenbondartsen. De lezingen stonden in het teken van het belang van deugdelijke voeding, waarbij ook de situatie in de recente oorlogsjaren de revue passeerde. Herinnerd werd aan de eenheidsworst tijdens die jaren, die als “als zinnebeeld van eenheid en broederschap geen slecht figuur sloeg, maar wat zijn kwaliteit betrof meer geleek op een fietsband dan op een saucisse de Boulogne”. Ook het belang van “de winst aan energie die een rationele voeding verzeekert” wordt gememoreerd, “maar meer dan de physioloog geeft de fiscus hier de doorslag, getuige de suikeraccijns”. Obesitas was toen duidelijk nog geen maatschappelijk probleem, nu wordt een “suikertaks” juist als wenselijk ervaren.
