22 September 1923 – Geneesmiddelkosten voor mijnwerkers

Maar liefst 36 pagina’s zijn in deze aflevering gewijd aan het verslag van de 72e ledenvergadering der NMP. En dan ook nog eens 19 aan de Pharmaceutische Conferentie die samenhing met die leden- vergadering. Als vermeldenswaardige lezingen daar gelden die over het indampen van vloeistoffen alsmede het streven tot de normalisatie van desinfectiemiddelen. Dat dit laatste een doodgeboren kind zou worden werd toen al beseft omdat “desinfectiemiddelen specifiek in hunne werking zijn”. Toentertijd werd voor de normalisatie in Zuid-Afrika de carbolzuurcoëfficient gehanteerd die was gerelateerd aan de werking op typhusbacillen.

Een bijzondere analyse behandelt het jaarverslag 1922 van het Algemeen Mijnwerkers Fonds (AMF) waarbij toen 88.809 “zielen” waren aangesloten (afbeelding, © gluckauf.nl). Daaruit bleek dat de kosten voor de geneesmiddelvoorziening van deze zielen gemiddeld  ƒ 2,35 per ziel per jaar bedroeg. Heel bijzonder is dan dat van dit bedrag slechts ƒ 0,01 werd toegerekend aan (poliklinische) specialisten-recepten: “op de grote massa huisartsenrecepten wegen ondertusschen de kosten der specialisten-recepten licht”. In een klein bericht wordt aandacht geschonken aan de prijs die werd verleend door de Nederlandsche en Nederlandsch-Indische Tuinbouw- en Bloemententoonstelling bij gelegenheid van haar 50-jarig bestaan in 1923. Deze prijs betrof een gouden medaille voor de meest volledige verzameling van in pot gekweekte geneeskruiden, uitgereikt aan de Hortus Botanicus in Amsterdam.

Social media & sharing icons powered by UltimatelySocial