“In tegenstelling met de ons aangrenzende landen, waar de patiënt zelf de oorspronkelijke recepten bewaart en de apotheker copie houdt van de voorschriften die ter gereedmaking zijn aangeboden, wordt in ons land het oorspronkelijke recept door den apotheker behouden en is hij zelfs verplicht, gedurende 20 jaren voor de bewaring daarvan te zorgen. Ik meen er thans in geslaagd te zijn, met behulp der firma Veenendaal, boekbinders en cartonnagefabrikanten alhier, een receptbewaring te kunnen beschrijven (afbeelding) die aan de wettelijke voorschriften voldoet, niet kostbaar en tijdroovend is en een stofvrij overzichtelijk geheel voor jaren waarborgt”. Aldus de toenmalige PW – redacteur en apotheker J.J. Hofman.
In een referaat over de physisch-chemische eischen waaraan een oplossing, bestemd voor intraveneuze inspuiting moet voldoen, lezen we een pleidooi om de “gewoonlijk gebruikte physiologisch zoutoplossing” te verbeteren omdat deze geen buffer bevat en de colloiden mist, welke noodig zijn om in evenwicht te zijn met den colloidosmotische druk van het bloed. Voor laatstgenoemde gebrek zou dan de toevoeging van 7 pCt. Arabische gom de oplossing zijn. Het is schrijver dezes niet bekend of dit voorstel ooit in enig ziekenhuis in praktijk is gebracht en welke bijwerkingen deze intraveneuze arabische gom dan teweeg zou hebben gebracht.
