“In het algemeen kunnen we wel zeggen, Bordeaux en Sherry, als uitgegiste wijnen, met zorg gewonnen en behandeld, het meest geschikt voor zieken te vinden, maar in bijzondere gevallen zal de dokter de voorkeur geven aan Malaga, Tokayer, Port, Champagne of een andere wijn”. Zo lezen we in deze eerste PW-aflevering van 1925 waarin we een verhandeling aantreffen over de nieuwe concept-monografie van Vinum in de pharmacopee. Meer bepaald gaat het daarbij om het schrappen van de “Malaga-bepaling”. In de 3e editie (1889) was namelijk bepaald dat medicinale wijnen malaga-wijn als basis dienden te gebruiken, en inderdaad blijkt in de 4e editie (1926) dat de malaga-wijn was vervangen door sherry. Maar liefst 7 voorschriften voor medicinale wijnen werden in 1889 in de pharmacopee opgenomen, waaronder Vinum Opii aromaticum, beter bekend als Laudanum liquidum Sydenhami en aldus vernoemd naar de Engelse geneesheer Thomas Sydenham als bedenker ervan. En nog in 1976 verscheen de uitgave “Franse wijn als medicijn” van de hand van de Franse (what else) arts Maury (afbeelding).
Ook wordt bericht over “zoogenaamde vanillevergiftigingen” waarvoor zelfs de naam vanillismus was bedacht. De eerste melding van deze ziekte betrof een vergiftiging in 1825 van ruim 100 personen welke in het Café Royal te Parijs vanille-ijs gegeten hadden en die ziek werden met cholera-achtige verschijnselen. Echter, de latere gevallen van vanillismus, die uitsluitend na het gebruik van melk- en meelspijzen bleken voor te komen, hebben de verdenking verlegd van vanilline als oorzaak naar in deze spijzen aanwezige paratyphus-bacillen.
