Velen zullen het nu vergeten zijn maar malaria was ooit (tot 1970) een inheemse ziekte in Nederland en dan met name in de waterrijke gebieden zoals Noord-Holland en Friesland. En dus treffen we in deze PW-aflevering een kort verslag van de Malaria Campagne in Noord-Holland in 1922 en het gebruik van kinine. Daarbij bleek kinine poeder farmacokinetisch effectiever dan niet en wel versuikerde kinine-tabletten.
In een referaat van een artikel uit het Klinisches Wochenschrift wordt de slechte kwaliteit van de drinkmelk in (het naoorlogse) Berlijn beschreven: “de daar ter stede als drinkmelk verkochte vloeistof kan beter als een melkachtige bacteriënsuspensie worden betiteld”. Aangedrongen wordt door de auteur op het toelaten van een minimum aan geschikt conserveermiddel in de melk waarbij waterstofperoxide in een concentratie van 0,2% wordt genoemd.
Sinds de VOC in de 17e eeuw het Europese monopolie op opium vestigde heeft Nederland eeuwenlang, en tot op heden, een dubieuze reputatie als narcostaat gehad. En in de 20e eeuw bleek dat ook de productie van cocaine met veel succes in ons land plaatsvond waarbij, zoals u in een eerdere blog kon lezen, de grootste cocainefabriek ter wereld zich in Amsterdam bevond. Dat riep dan weer ongenoegen op in andere landen en we lezen vandaag dat “Senaat en Huis van Afgevaardigden der Vereenigde Staten van Amerika in gemeen overleg” de Nederlandse regering hebben verzocht de productie van cocabladeren (in Indonesie) te beperken.
