In een uitgebreid artikel wordt vandaag een nieuwe qualitatieve reactie op natrium behandeld en vergeleken met bestaande alternatieven. Waarschijnlijk zijn al deze methoden in de vergetelheid geraakt en vervangen door de eenvoudige vlamtest die met de kenmerkende gele kleur de aanwezigheid van natrium aantoont. Als eerstejaars farmaciestudent kreeg ik in 1970 nog een platinanaald (afbeelding) uitgereikt om de vlamkleur van diverse metaalionen zichtbaar te kunnen maken. Opvallend genoeg wordt over deze vlamtest met geen woord gerept in dit artikel en heb ik niet kunnen achterhalen wanneer deze natrium-vlamtest op analytische laboratoria in gebruik is genomen. Eén van de bovengenoemde alternatieven betreft het reagens volgens Doctors van Leeuwen; zou dat familie zijn van…?
Nog meer bekende namen in de aflevering van deze week: Albert 102 betreft geen alternatieve naam voor een Belgische of Engelse koning maar blijkt de naam te zijn geweest van een salvarsan-variant. Het gaat dan om arsenobenzol met, zoals gemeld, een 3-4 maal mindere giftigheid dan salvarsan. Salvarsan zouden we nu een doorbraakgeneesmiddel noemen: de eerste beschikbare (goede) therapie tegen syfilis.
Op 31 October 1923 werd een patent aangevraagd onder nummer 27340 op de bereiding van synthethische l-cocaine. Bij de aanvragers treffen we de Heeren F., K., L., W., en W. E. Merck. De basis daarvoor werd gelegd door Richard Willstätter die later een Nobelprijs zou winnen voor zijn onderzoek naar chlorofyl. Vanwege het, ook toen al aanwezige, verslavingsprobleem van cocaine werd getracht om varianten te ontwikkelen die minder verslavend waren en de eerste in een latere lange rij van lokaal-anaesthetica bleek het procaine te zijn dat door Merck’s concurrent Hoechst werd ontwikkeld.
